ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (4)

(Συνέχεια τέταρτη)

Κέρι: Έ ρε δόξες! ! !

Γιώργος: Α! Εμένα προσωπικά μου άρεσε «Το σφαγείο».

Τάκης: Ναι ρε, το σφαγείο. Πού το θυμήθηκες; Πω, πω … Κι εμένα μου άρεσε. Θυμάμαι είχαμε ρίξει ένα γέλιο μαζί! Ε, Γιώργο;

Κωστής: Εμένα το αγαπημένο μου ήταν εκείνο που έλεγε για μια πλατεία.

Βίκυ: Κι εκεί έπαιζε η Άννα σαξόφωνο!

Δημήτρης Τζ.: Έπαιζε και βιολί ένα κορίτσι μικρότερο μας…

Κυριάκος: Ναι ρε η… η… Ρε πως την έλεγαν;

Φωτεινή: Νίκη!!! Νίκη Μπραβάκη! Τώρα είναι μία από τις καλύτερες μουσικούς της Ελλάδας.

Δανάη: Και το τραγούδι λεγόταν «Η πλατεία ήτανε άδεια».

Αργύρης: Όχι άδεια, γεμάτη!!!
«Η πλατεία ήταν γεμάτη». «Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε.»

Άννα: Για κοιτάξτε εδώ! Πρέπει να υπάρχει ορχήστρα.

(Σηκώνεται και κατευθύνεται προς το μέρος που είναι στημένα τα μηχανήματα ήχου και ένα συνθεσάιζερ. Το ανοίγει και για να δοκιμάσει ότι λειτουργεί, χτυπάει μια νότα στην τύχη. Αμέσως, από κάτω, ανάμεσα από τον κόσμο που παρακολουθεί την παράσταση, ακούγεται μια φωνή που λέει πια νότα είναι αυτή που έπαιξε η Άννα.)

Άννα: (Με έκπληξη) Ναι, ναι, Σολ είναι. (Η όποια άλλη νότα παιχτεί)

Μαρούλα: Μόνο μία ήξερα που μπορούσε να αναγνωρίζει έτσι τις νότες.

Ελισάβετ: Η Νίκη!!! Α! η Νίκη είναι. Κοιτάξτε, δεν άλλαξε καθόλου! (και δείχνει τη Νίκη που έχει βγει μέσα από τον κόσμο και πλησιάζει προς το μέρος τους.)

Νίκη : Γεια σας παιδιά, συνάντηση έχετε;

Φωτεινή: Για έλα εδώ να σου κάνουμε ένα τεστάκι. Έχεις ακόμη αυτό το χάρισμα;

(Στη συνέχεια, η Άννα της παίζει διάφορες νότες μία μία ή και αρμονίες, που η Νίκη τις αναγνωρίζει με την πρώτη. Κατόπιν για να μη νομίσει ο κόσμος ότι είναι «στημένο», καλεί όποιον θέλει από τον κόσμο που παρακολουθεί, να της κάνει το ίδιο τεστ. Αφού ολοκληρωθεί με επιτυχία αυτό το χάπενινγκ, πέφτει το τραγούδι «ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε.»)



ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε
Του Διονύση Σαββόπουλου

Η πλατεία ήταν γεμάτη
με το νόημα που ΄χει κάτι
απ΄ τις φωτιές
στις γωνίες και τους δρόμους
από συντρόφους οικοδόμους
φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου
κι ήσουν φως μου
κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα
στη ζωή μου τη σκυφτή.

Η πλατεία ήτανε άδεια
και τρελός απ΄ τα σημάδια
σα σκυλί
με συνθήματα σχισμένα
σ΄ έναν έρωτα για σένα
έχω χυθεί.
Στ΄ αμφιθέατρο σε ψάχνω στους διαδρόμους
και τους δρόμους
και ζητώ πληροφορίες και υλικό
να φωτίσω τις αιτίες
που μ΄ αφήνουνε μισό.

Η πλατεία είναι γεμάτη
κι απ΄ το πρόσωπό σου κάτι
έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου
στην αγωνία αυτού του τόπου
για ζωή
στα παιδιά και στους εργάτες στους πολίτες
στους οπλίτες
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά
η συγκέντρωση ανάβει
κι όλα είναι συνειδητά

συνεχίζεται. . .