ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (8 - Τελευταία)

(Συνέχεια όγδοη-τελευταία)

Δημήτρης Τζ.: Λοιπόν, λοιπόν. Ακούστε! Πέρασε η ώρα. Έχουμε γυναίκες και παιδιά, στα σπίτια μας.

Κέρι: Δίκιο έχει παιδιά. Ώρα να το διαλύσουμε…

Λευτέρης: Όμως μη χαθούμε…

Μαργαρίτα: Ναι! Να ξανασυναντηθούμε και κάποια άλλη μέρα!!!

Γιώργος: Τι λέτε σε… 30 χρόνια;

Στέλλα:(Ελισάβετ) 30 χρόνια είναι πολύς καιρός.

Ελισάβετ: Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει!

Κωστής: Σε 10 χρόνια όμως;

Μαρία: 10 χρόνια είναι μια χαρά!

Βίκυ: Τα λέμε σε 10 χρόνια, λοιπόν!

[Πέφτει το τραγούδι «Άντε και φύγαμε». Σηκώνονται όλοι όρθιοι, χαιρετιούνται, λένε «Αντίο» ο ένας στον άλλον και φεύγουν. ]

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι από παλαιότερη ανάρτηση-23.5.2009)

Ανοίγοντας τα Μαγικά Κουτιά της δημιουργικής έκφρασης,
της φαντασίας και της καινοτομίας, στη Δημόσια Κεντρική
Βιβλιοθήκη Βέροιας.
Στιγμιότυπο επεξεργασμένο, από την παράστασή μας "Με λόγια και με νότες".
Σύνδεση του παρελθόντος με το σήμερα. Συνδετικός κρίκος ο δάσκαλός μας.
Στις φωτογραφίες του βίντεο, οι Δημιουργοί του τραγουδιού με το γιο τους και ο δάσκαλός μας. Οδοντωτός σιδηρόδρομος (Διακοφτό-Καλάβρυτα) - φαράγγι του Βουραϊκού - Ζαχλωρού. Μάρτης του 1983


ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΞΥΔΗΣ-ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ

Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
κανείς μας δεν ξέρει πού πάμε, παιδιά•
ποτέ δε ρωτάμε πού βγαίνει ο ήλιος
ποτέ δε ρωτάμε ποιο δρόμο τραβά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά

Κάθε ξημέρωμα που ξεκινάμε
το αγαπάμε και μας αγαπά•
δε μας τρομάζουνε τ ανεμοβρόχια
μέσα στο πρόγραμμα είναι κι αυτά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά

Ένας στην πρύμνη, άλλος στην πλώρη
και το καράβι μας πάει μπροστά•
δεν έχει άγκυρες και καπετάνιο
και δε γυρεύει να πιάσει στεριά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά

Κι όταν η νύχτα τα δίχτυα απλώνει
χιλιάδες ήλιοι μες στην καρδιά•
δεν έχουμε όνειρα, λύπες κι ελπίδες
ζούμε, υπάρχουμε σαν τα πουλιά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά

Στην τελευταία ενότητα του βιβλίου της μουσικής της έκτης τάξης-Μελωδικό αντίο- γράφει:
Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και σίγουρα θα έχεις διαπιστώσει ότι η μουσική δεν είναι απλά ένα μάθημα, ξεχωριστό και ξεκομμένο από οτιδήποτε άλλο. Αντίθετα είναι μια δραστηριότητα που σε ξεσηκώνει, σου ξυπνά τη φαντασία και σε προετοιμάζει για τα μεγάλα σου ταξίδια. Όλες οι τέχνες άλλωστε, καθεμιά ξεχωριστά, είναι σημαντικές, αλλά πάντα όταν ασχολείσαι με κάποια από αυτές βρίσκεις στοιχεία από όλες τις άλλες.
Καλές οι νότες, τα σύμβολα και τα «παράξενα» της μουσικής, αλλά αυτά είναι απλώς εργαλεία. Όσα εργαλεία και αν έχει ο μάστορας, όλα τα υλικά βρίσκονται στην ψυχή του. Θυμηθείτε όσα ζήσατε στο φετινό μουσικό σας ταξίδι και φτιάξτε όλοι μαζί την τελευταία μουσική σας περιπέτεια. Εργαλεία; Έχετε. Ιδέες; Πολλές. Υλικά; Γεμάτη η ψυχή σας.

Μελωδικό αντίο λοιπόν για τους μαθητές της έκτης, με ένα τραγούδι του Βαγγέλη Ξύδη. Ένα διαφορετικό αντίο και σε σένα Βαγγέλη, από έναν παλιό φίλο και τους μαθητές του, με ένα δικό σου τραγούδι για το μεγάλο σου ταξίδι.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Έτσι φτάσαμε στο τέλος. Στην τελευταία μουσική περιπέτειά μας. Ένα μελωδικό αντίο! Είχαμε και εργαλεία και ιδέες και υλικά. Γεμάτη η ψυχή μας.
Η Στ2 της σχολικής χρονιάς 2008-09 ανήκει τώρα πια στη σφαίρα του μύθου. Μια μυθική συντροφιά που ξεκίνησε γι΄ άγνωστα μέρη. Καλό δρόμο παιδιά!

Άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά.
Κι όταν η νύχτα τα δίχτυα απλώνει
χιλιάδες ήλιοι μες στην καρδιά ! ! !