ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (1)

(Θεατρικό για την αποχαιρετιστήρια γιορτή της Στ΄. Το σενάριο είναι των μαθητών της Στ2 Ελισάβετ Π., Λευτέρη Σ., Αντιγόνης Κ. και Μαργαρίτας Γ. :
Μετά από τριάντα χρόνια οι παλιοί συμμαθητές συναντιούνται και αναπολούν τα περασμένα)

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Ο Τάκης κάθεται σε μια καρέκλα και μπροστά του έχει ένα τραπέζι που πάνω έχει ένα κινητό. Επίσης υπάρχει ακόμα μια καρέκλα στα αριστερά. Δείχνει θυμωμένος…… Αρπάζει το κινητό πατάει τα πλήκτρα και…
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ναι;
ΤΑΚΗΣ: Άντε ρε Γιώργο, πού είσαι; Έχεις αργήσει.

(Ήχος από κινητό)
ΓΙΩΡΓΟΣ: Στο δρόμο είμαι, απλώς είχα ένα μήτινγκ.

ΤΑΚΗΣ: Οκ, άντε σε περιμένω.
(Αφήνει το κινητό και αρχίζει να δείχνει κάπως σκεπτικός.
Εκείνη τη στιγμή από τη δεξιά πλευρά της σκηνής πετάγεται ο Γιώργος με μια μαύρη βαλίτσα στο αριστερό χέρι και στο δεξί ένα περιοδικό.)

ΓΙΩΡΓΟΣ: Γεια Τάκη … τι με ήθελες;
(Κάθεται στη δεύτερη καρέκλα.)

ΤΑΚΗΣ: Ξέρεις τι μέρα είναι αύριο;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Ναι, αύριο, το αθλητικό περιοδικό «Ο θρύλος», που είμαι διευθυντής, συμπληρώνει τα 15 χρόνια του.
(Δείχνει το περιοδικό που κρατάει στο χέρι του.)

ΤΑΚΗΣ: Εκτός από αυτό…
(Ο Γιώργος αρχίζει να το σκέφτεται)

ΤΑΚΗΣ: Σαν αύριο, αρχίζαμε σχολείο παλιά.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Ε και;

ΤΑΚΗΣ: Δε νοστάλγησες εκείνα τα χρόνια καθόλου;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Δεν το έχω σκεφτεί! !

ΤΑΚΗΣ: Εγώ πολύ. . . το νοστάλγησα. Γι’ αυτό βρήκα στον τηλεφωνικό κατάλογο όλα τα τηλέφωνα των συμμαθητών μας και τους κάλεσα για ένα πάρτυ το Σάββατο. . . Θα έρθεις;

ΓΙΩΡΓΟΣ: θα έρθω αλλά θα μου κάνεις και μία χάρη!

ΤΑΚΗΣ: Τι;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Να σου πάρω συνέντευξη για το περιοδικό μου, μιας και ήσουν ένας από τους καλύτερους παίχτες της ομάδας μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ., και τώρα είσαι ο προπονητής που τον οδήγησε στην κατάκτηση του κυπέλου πρωταθλητριών Ευρώπης.

ΤΑΚΗΣ: Οκ! Στο πάρτυ θα έχω επίσης ένα άλμπουμ και μία μηχανή προβολής με φωτογραφίες από την τάξη μας. . .

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
(Στη σκηνή βρίσκονται όλα τα παιδιά καθισμένα στο τραπέζι ενός εστιατορίου και συζητούν.)


Μαρούλα: Ήρθανε όλοι;
Δανάη: Όχι, λείπει ο Δημήτρης Τζιαμπάσης και η Βίκυ.
Αργύρης: Α, να! Ήρθε ο Δημήτρης!
Στελίνα: Να κι η Βίκυ…
Φωτεινή: Βίιιικυ. Ούουουουου!!! Εδώωωωω είμαστε!!!!
Βίκυ: Γεια σας παιδιά!
Αντιγόνη: Είμαστε όλοι τώρα ε;
Λευτέρης: Ναι όλοι! Μαρία δώσε λίγο τη σαλάτα.
Μαρία: Ορίστε!
Κέρι: Πω, πω. 30 ολόκληρα χρόνια από την αποφοίτηση μας από το δημοτικό !!!
Μαρία: Τρομερό, έ;
Αργύρης: Ναι! Τόσα χρόνια και δεν έχουμε χαθεί.

[Πέφτει το τραγούδι « ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ ».]



ΠΡΙΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
(Βέροια-Αθήνα-Βέροια)

Στίχοι-μουσική: Κώστας Ν. Γεωργίου

Πριν τριάντα χρόνια ήμασταν παιδιά
το φεγγάρι και τον ήλιο παίρναμ' αγκαλιά
ήμασταν παιδιά.

Κάθισα στον ήλιο για να ζεσταθώ
με μια ηλιαχτίδα πέταξα στον ουρανό
για να ζεσταθώ.

Το φεγγάρι πρόβαλε στον ορίζοντα
σάλπιγγες ηχήσαν, χίλια μύρια κύματα
στον ορίζοντα.

Πριν τριάντα χρόνια μπήκα στα βαθιά
μόνος μου να αρμενίζω, μ’ ανοιχτά πανιά
μπήκα στα βαθιά

Σε υπόγεια, μ’ εμπόρους, με ληστές
πάλεψα και με σκυλιά, με μαύρους πειρατές
μ’ εμπόρους, με ληστές.

Εκεί στη Βαβυλώνα, μου γνέφει από μακριά
μάτια από σμαράγδια έχει, ανήσυχη καρδιά
μάννα μου γλυκιά.

Ήρθα εδώ και πάλι να ζήσω στα παλιά
στα λημέρια μας, στα στέκια, στη βόλτα στην Εληά
να ζήσω στα παλιά.

Σάλπιγγες ηχήσαν, μύρια κύματα
σκόρπισε στους πέντε ανέμους, πέταξε μακριά
μύρια κύματα.

Άλογα καλπάζουν, τραίνα προσπερνούν
Οι ρίζες μου βαθιές εδώ πια τώρα με κρατούν
τραίνα προσπερνούν.

συνεχίζεται. . .