(Συνέχεια όγδοη-τελευταία)
Δημήτρης Τζ.: Λοιπόν, λοιπόν. Ακούστε! Πέρασε η ώρα. Έχουμε γυναίκες και παιδιά, στα σπίτια μας.
Κέρι: Δίκιο έχει παιδιά. Ώρα να το διαλύσουμε…
Λευτέρης: Όμως μη χαθούμε…
Μαργαρίτα: Ναι! Να ξανασυναντηθούμε και κάποια άλλη μέρα!!!
Γιώργος: Τι λέτε σε… 30 χρόνια;
Στέλλα:(Ελισάβετ) 30 χρόνια είναι πολύς καιρός.
Ελισάβετ: Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει!
Κωστής: Σε 10 χρόνια όμως;
Μαρία: 10 χρόνια είναι μια χαρά!
Βίκυ: Τα λέμε σε 10 χρόνια, λοιπόν!
[Πέφτει το τραγούδι «Άντε και φύγαμε». Σηκώνονται όλοι όρθιοι, χαιρετιούνται, λένε «Αντίο» ο ένας στον άλλον και φεύγουν. ]
(Το κείμενο που ακολουθεί είναι από παλαιότερη ανάρτηση-23.5.2009)
Ανοίγοντας τα Μαγικά Κουτιά της δημιουργικής έκφρασης,
της φαντασίας και της καινοτομίας, στη Δημόσια Κεντρική
Βιβλιοθήκη Βέροιας.
Στιγμιότυπο επεξεργασμένο, από την παράστασή μας "Με λόγια και με νότες".
Σύνδεση του παρελθόντος με το σήμερα. Συνδετικός κρίκος ο δάσκαλός μας.
Στις φωτογραφίες του βίντεο, οι Δημιουργοί του τραγουδιού με το γιο τους και ο δάσκαλός μας. Οδοντωτός σιδηρόδρομος (Διακοφτό-Καλάβρυτα) - φαράγγι του Βουραϊκού - Ζαχλωρού. Μάρτης του 1983
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΞΥΔΗΣ-ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
κανείς μας δεν ξέρει πού πάμε, παιδιά•
ποτέ δε ρωτάμε πού βγαίνει ο ήλιος
ποτέ δε ρωτάμε ποιο δρόμο τραβά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά
Κάθε ξημέρωμα που ξεκινάμε
το αγαπάμε και μας αγαπά•
δε μας τρομάζουνε τ ανεμοβρόχια
μέσα στο πρόγραμμα είναι κι αυτά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά
Ένας στην πρύμνη, άλλος στην πλώρη
και το καράβι μας πάει μπροστά•
δεν έχει άγκυρες και καπετάνιο
και δε γυρεύει να πιάσει στεριά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά
Κι όταν η νύχτα τα δίχτυα απλώνει
χιλιάδες ήλιοι μες στην καρδιά•
δεν έχουμε όνειρα, λύπες κι ελπίδες
ζούμε, υπάρχουμε σαν τα πουλιά
λα λα λα, λαλαλα, λα λα, λα λα λα (2)
Άντε και φύγαμε σ άγνωστα μέρη
άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά
Στην τελευταία ενότητα του βιβλίου της μουσικής της έκτης τάξης-Μελωδικό αντίο- γράφει:
Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της και σίγουρα θα έχεις διαπιστώσει ότι η μουσική δεν είναι απλά ένα μάθημα, ξεχωριστό και ξεκομμένο από οτιδήποτε άλλο. Αντίθετα είναι μια δραστηριότητα που σε ξεσηκώνει, σου ξυπνά τη φαντασία και σε προετοιμάζει για τα μεγάλα σου ταξίδια. Όλες οι τέχνες άλλωστε, καθεμιά ξεχωριστά, είναι σημαντικές, αλλά πάντα όταν ασχολείσαι με κάποια από αυτές βρίσκεις στοιχεία από όλες τις άλλες.
Καλές οι νότες, τα σύμβολα και τα «παράξενα» της μουσικής, αλλά αυτά είναι απλώς εργαλεία. Όσα εργαλεία και αν έχει ο μάστορας, όλα τα υλικά βρίσκονται στην ψυχή του. Θυμηθείτε όσα ζήσατε στο φετινό μουσικό σας ταξίδι και φτιάξτε όλοι μαζί την τελευταία μουσική σας περιπέτεια. Εργαλεία; Έχετε. Ιδέες; Πολλές. Υλικά; Γεμάτη η ψυχή σας.
Μελωδικό αντίο λοιπόν για τους μαθητές της έκτης, με ένα τραγούδι του Βαγγέλη Ξύδη. Ένα διαφορετικό αντίο και σε σένα Βαγγέλη, από έναν παλιό φίλο και τους μαθητές του, με ένα δικό σου τραγούδι για το μεγάλο σου ταξίδι.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Έτσι φτάσαμε στο τέλος. Στην τελευταία μουσική περιπέτειά μας. Ένα μελωδικό αντίο! Είχαμε και εργαλεία και ιδέες και υλικά. Γεμάτη η ψυχή μας.
Η Στ2 της σχολικής χρονιάς 2008-09 ανήκει τώρα πια στη σφαίρα του μύθου. Μια μυθική συντροφιά που ξεκίνησε γι΄ άγνωστα μέρη. Καλό δρόμο παιδιά!
Άντε και φύγαμε, πάμε παιδιά.
Κι όταν η νύχτα τα δίχτυα απλώνει
χιλιάδες ήλιοι μες στην καρδιά ! ! !
Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (7)
(Συνέχεια έβδομη)
Στέλλα: (Κέρι) Αφήστε τα αυτά τώρα.
Στελίνα: Θυμάστε τους δασκάλους που είχαμε στο δημοτικό;
Μαρούλα: Ναι! Τον κ. Κώστα και την κ. Ράνια…
Στέλλα: (Αργύρης) Νομίζω Γιάννα την έλεγαν, όχι Ράνια.
Κωστής: Και την κ. Αντωνία!!!
Ελισάβετ: Ποια;
Στέλλα:(Έφη) Ναι! Την κ. Αντωνία! Εγώ τη θυμάμαι. Μαρία: Μήπως θυμάστε και την κυρία Γεωργία;
Όλοι μαζί: Hello Mrs. Georgia!!!!
[Ακούγεται «χα, χα, χα» από όλους.]
Κέρι: Τί την είχαμε κάνει, όμως, την καημένη…
Αργύρης: Ναι, ρε. Πωωωω…πώς μας άντεχε ρε;
Κυριάκος: Έλα, ντε!
Άννα: Μια μέρα, θυμάμαι, που δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου – καθόλου, όμως…
Κωστής: Και που έλεγε συνεχώς «I have no voice»…
Έφη: Εμείς τα χαμένα γελούσαμε και όλο φωνάζαμε!
Βίκυ: Τι τραβούσε η δόλια!
Δανάη: Και στην κυρία της μουσικής, όμως, δεν πηγαίναμε πίσω!
Μαρούλα: Κι εκείνη Γεωργία την έλεγαν!
Μαργαρίτα: Και σε εκείνη τα ίδια καμώματα κάναμε!
Στελίνα: Πολύ καλές, όμως, και οι δύο οι… Γεωργίες!
Δανάη: Όλοι οι δάσκαλοι που είχαμε στο δημοτικό ήταν υπέροχοι!!!
Ελισάβετ: Η κ. Γιάννα με τις πολλές χειροτεχνίες που μας έκανε…
Αντιγόνη: Ο κ. Κώστας με τα ωραία τραγούδια που μας μάθαινε…
Δημήτρης Σ.: Η κ. Αντωνία που ήταν πολύ καλή μαζί μας…
Τάκης: Και η Κ. Γεωργία - και των αγγλικών και της μουσικής - που απορώ πως δεν μας κατέβασε καμιά μέρα - μία απ’ τις δυο τους, τέλος πάντων - όλους στον διευθυντή, για όλα όσα τις είχαμε κάνει!!!
Κωστής: Όντως! Μεγάλη απορία!
Γιώργος: Ήταν όλοι τέλειοι!!!
Έφη: Στη 2α δημοτικού, μάλιστα, είχαμε τραγουδήσει με τον Κ. Κώστα ένα τραγούδι πάρα πολύ ωραίο. «Το καλοκαίρι», εννοώ.
Μαργαρίτα: Α! Δεν μπορώ να πω, υπέροχο τραγούδι!!!
Στελίνα: Ήταν και πολύ χαρούμενο!
Μαρούλα: Εγώ έχω και κάποιες φωτογραφίες από τότε, στη 2α δημοτικού.
Βίκυ: Εγώ, πάλι, έχω κάποια από τα πήλινα αντικείμενα που είχαμε φτιάξει στην 3η.
Κυριάκος: Το δίσκο της Φαιστού…
Λευτέρης: Τα κυκλώπεια τείχη…
Δημήτρης Σ.: Την Κρήτη με τα καράβια της…
Άννα: Ή το δάσος που είχαμε φτιάξει και ζώα!!!
Φωτεινή: Θυμάμαι που όταν φτιάχναμε τα κυκλώπεια τείχη, συνεχώς πέφτανε!
Δανάη: Ναι, ναι κι εμείς πάλι και πάλι τα μαζεύαμε και ξανά από την αρχή!!!
Δημήτρης Τζ.: Και όταν φτιάχναμε τα ζώα για το δάσος δεν μπορούσαμε να τα πετύχουμε με τίποτα!
Κέρι: Τραγούδια, πήλινα αντικείμενα, φωτογραφίες…πού τα θυμηθήκατε τώρα…
[Πέφτει το τραγούδι «Το καλοκαίρι» και μαζί από πίσω φωτογραφίες από τη 2α δημ. και τα πήλινα αντικείμενα από την 3η.]
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (από τη Β΄ στη Στ΄ Δημοτικού)
ποίηση: Κωστή Παλαμά-μουσική: Κώστα Ν. Γεωργίου
1. Ο κόσμος λάμπει
σαν έν’ αστέρι
βουνά και κάμποι
δέντρα νερά
γιορτάζουν πάλι
καθώς προβάλλει
το καλοκαίρι
Θεού χαρά
3. Την ώρα ετούτη
σκορπά ένα χέρι
χάδια και πλούτη
κι η γη φορά
σαν μια πλημμύρα
ζωής πλημμύρα
το καλοκαίρι
Θεού χαρά
2. Φωνούλες γέλια
φέρνει τ’ αγέρι
μέσ’ απ’ τ’ αμπέλια
τα καρπερά
Παιδιά, αγγελούδια
πέστε τραγούδια
στο καλοκαίρι
Θεού χαρά.
4. Η φύση πέρα
Ω! νέοι και γέροι
σαν μια μητέρα
μας καρτερά
η φύση όλη
σαν περιβόλι
το καλοκαίρι
Θεού χαρά.
συνεχίζεται. . .
Στέλλα: (Κέρι) Αφήστε τα αυτά τώρα.
Στελίνα: Θυμάστε τους δασκάλους που είχαμε στο δημοτικό;
Μαρούλα: Ναι! Τον κ. Κώστα και την κ. Ράνια…
Στέλλα: (Αργύρης) Νομίζω Γιάννα την έλεγαν, όχι Ράνια.
Κωστής: Και την κ. Αντωνία!!!
Ελισάβετ: Ποια;
Στέλλα:(Έφη) Ναι! Την κ. Αντωνία! Εγώ τη θυμάμαι. Μαρία: Μήπως θυμάστε και την κυρία Γεωργία;
Όλοι μαζί: Hello Mrs. Georgia!!!!
[Ακούγεται «χα, χα, χα» από όλους.]
Κέρι: Τί την είχαμε κάνει, όμως, την καημένη…
Αργύρης: Ναι, ρε. Πωωωω…πώς μας άντεχε ρε;
Κυριάκος: Έλα, ντε!
Άννα: Μια μέρα, θυμάμαι, που δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου – καθόλου, όμως…
Κωστής: Και που έλεγε συνεχώς «I have no voice»…
Έφη: Εμείς τα χαμένα γελούσαμε και όλο φωνάζαμε!
Βίκυ: Τι τραβούσε η δόλια!
Δανάη: Και στην κυρία της μουσικής, όμως, δεν πηγαίναμε πίσω!
Μαρούλα: Κι εκείνη Γεωργία την έλεγαν!
Μαργαρίτα: Και σε εκείνη τα ίδια καμώματα κάναμε!
Στελίνα: Πολύ καλές, όμως, και οι δύο οι… Γεωργίες!
Δανάη: Όλοι οι δάσκαλοι που είχαμε στο δημοτικό ήταν υπέροχοι!!!
Ελισάβετ: Η κ. Γιάννα με τις πολλές χειροτεχνίες που μας έκανε…
Αντιγόνη: Ο κ. Κώστας με τα ωραία τραγούδια που μας μάθαινε…
Δημήτρης Σ.: Η κ. Αντωνία που ήταν πολύ καλή μαζί μας…
Τάκης: Και η Κ. Γεωργία - και των αγγλικών και της μουσικής - που απορώ πως δεν μας κατέβασε καμιά μέρα - μία απ’ τις δυο τους, τέλος πάντων - όλους στον διευθυντή, για όλα όσα τις είχαμε κάνει!!!
Κωστής: Όντως! Μεγάλη απορία!
Γιώργος: Ήταν όλοι τέλειοι!!!
Έφη: Στη 2α δημοτικού, μάλιστα, είχαμε τραγουδήσει με τον Κ. Κώστα ένα τραγούδι πάρα πολύ ωραίο. «Το καλοκαίρι», εννοώ.
Μαργαρίτα: Α! Δεν μπορώ να πω, υπέροχο τραγούδι!!!
Στελίνα: Ήταν και πολύ χαρούμενο!
Μαρούλα: Εγώ έχω και κάποιες φωτογραφίες από τότε, στη 2α δημοτικού.
Βίκυ: Εγώ, πάλι, έχω κάποια από τα πήλινα αντικείμενα που είχαμε φτιάξει στην 3η.
Κυριάκος: Το δίσκο της Φαιστού…
Λευτέρης: Τα κυκλώπεια τείχη…
Δημήτρης Σ.: Την Κρήτη με τα καράβια της…
Άννα: Ή το δάσος που είχαμε φτιάξει και ζώα!!!
Φωτεινή: Θυμάμαι που όταν φτιάχναμε τα κυκλώπεια τείχη, συνεχώς πέφτανε!
Δανάη: Ναι, ναι κι εμείς πάλι και πάλι τα μαζεύαμε και ξανά από την αρχή!!!
Δημήτρης Τζ.: Και όταν φτιάχναμε τα ζώα για το δάσος δεν μπορούσαμε να τα πετύχουμε με τίποτα!
Κέρι: Τραγούδια, πήλινα αντικείμενα, φωτογραφίες…πού τα θυμηθήκατε τώρα…
[Πέφτει το τραγούδι «Το καλοκαίρι» και μαζί από πίσω φωτογραφίες από τη 2α δημ. και τα πήλινα αντικείμενα από την 3η.]
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (από τη Β΄ στη Στ΄ Δημοτικού)
ποίηση: Κωστή Παλαμά-μουσική: Κώστα Ν. Γεωργίου
1. Ο κόσμος λάμπει
σαν έν’ αστέρι
βουνά και κάμποι
δέντρα νερά
γιορτάζουν πάλι
καθώς προβάλλει
το καλοκαίρι
Θεού χαρά
3. Την ώρα ετούτη
σκορπά ένα χέρι
χάδια και πλούτη
κι η γη φορά
σαν μια πλημμύρα
ζωής πλημμύρα
το καλοκαίρι
Θεού χαρά
2. Φωνούλες γέλια
φέρνει τ’ αγέρι
μέσ’ απ’ τ’ αμπέλια
τα καρπερά
Παιδιά, αγγελούδια
πέστε τραγούδια
στο καλοκαίρι
Θεού χαρά.
4. Η φύση πέρα
Ω! νέοι και γέροι
σαν μια μητέρα
μας καρτερά
η φύση όλη
σαν περιβόλι
το καλοκαίρι
Θεού χαρά.
συνεχίζεται. . .
Κυριακή 26 Ιουλίου 2009
ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (6)
(Συνέχεια έκτη)
Κέρι: Και να φανταστείτε πως αυτή τη γιορτή, την κάναμε με δυο μέρες πρόβα.
Τάκης: Καλά ήταν μωρέ, αλλά… δε νοσταλγήσατε εκείνες τις εκδρομές που πηγαίναμε;
Έφη: Τις εκπαιδευτικές, εννοείς; Όπου πάντα μαθαίναμε πολλά και χρήσιμα πράγματα;
Κέρι: Αμάν ρε Έφη… είπαμε, είσαι μια επιτυχημένη δασκάλα αλλά μην έχεις και όλη την ώρα το μυαλό σου στην μάθηση!
Έφη: Καλά, ντε!
Δημήτρης Τζ.: Πάντως δεν πιστεύω ο Τάκης να εννοούσε τις εκπαιδευτικές εκδρομές.
Τάκης: Όχι, βέβαια!
Δημήτρης Σ.: Εννοεί, σίγουρα τις άλλες. Στο Ε.Α.Κ. , στην Άμμο, στην Αγία Τριάδα και σε όσα άλλα μέρη είχαμε πάει!
Βίκυ: Παντού ήταν υπέροχα!
Άννα: Εμένα από την άλλη μου άρεζε πάντα το αποκριάτικο πάρτι που διοργάνωνε το σχολείο!
Μαρούλα: Τι πλάκα που είχαμε με τα κουστούμια που φορούσαμε!
Κυριάκος: Εγώ είχα πρωτοτυπήσει με την στολή «Μάγος - χταπόδι» που είχα δημιουργήσει μόνος μου!
Ελισάβετ: Είχε πολύ πλάκα!!!
Αντιγόνη: Επίσης, θυμάμαι, που είχαμε βγει έξω από το χώρο που γινόταν το πάρτι και ρίχναμε κροτίδες.
Φωτεινή: Και που μας μάλωναν συνέχεια αλλά εμείς πού να καταλάβουμε. Κάναμε πως μπαίναμε μέσα αλλά μετά από λίγο βρισκόμασταν πάλι έξω και ρίχναμε την επόμενη!
Γιώργος: Τι να πεις! Παιδιά ήμασταν, να μην κάναμε κι εμείς καμιά σκανταλιά!
[ Πέφτει το βίντεο από το αποκριάτικο πάρτυ της Β΄Δημοτικού και τη «ΤΖΑΜΑΪΚΑ]
ΤΖΑΜΑΪΚΑ (από τη Β΄ στη Στ΄ Δημοτικού)
Στίχοι: Λ. Παπαδόπουλος - Μουσική: Μ. Λοΐζος
Κάθε πρωί που κίναγα να πάω στη δουλειά
Φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα
Κάθε πρωί σκαρώναμε μαζί με το Μηνά
ταξίδια μακρινά ως τη Τζαμάικα
Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα αγάπη μου παλιά
Κι ύστερα το βραδάκι μεθυσμενάκι στα καπηλειά
σ έπινα κοριτσάκι σαν το κρασάκι γουλιά-γουλιά
Χρόνια στο μεροκάματο, κοπίδι και σφυρί
Έφτιαξα ένα σκαρί για το χατίρι σου
Σκάλισα στην πρυμάτσα του γοργόνα θαλασσιά
κι έγινα μια βραδιά καραβοκύρης σου
Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα αγάπη μου παλιά
Κι ύστερα το βραδάκι μεθυσμενάκι στα καπηλειά
σ έπινα κοριτσάκι σαν το κρασάκι γουλιά-γουλιά
συνεχίζεται. . .
Κέρι: Και να φανταστείτε πως αυτή τη γιορτή, την κάναμε με δυο μέρες πρόβα.
Τάκης: Καλά ήταν μωρέ, αλλά… δε νοσταλγήσατε εκείνες τις εκδρομές που πηγαίναμε;
Έφη: Τις εκπαιδευτικές, εννοείς; Όπου πάντα μαθαίναμε πολλά και χρήσιμα πράγματα;
Κέρι: Αμάν ρε Έφη… είπαμε, είσαι μια επιτυχημένη δασκάλα αλλά μην έχεις και όλη την ώρα το μυαλό σου στην μάθηση!
Έφη: Καλά, ντε!
Δημήτρης Τζ.: Πάντως δεν πιστεύω ο Τάκης να εννοούσε τις εκπαιδευτικές εκδρομές.
Τάκης: Όχι, βέβαια!
Δημήτρης Σ.: Εννοεί, σίγουρα τις άλλες. Στο Ε.Α.Κ. , στην Άμμο, στην Αγία Τριάδα και σε όσα άλλα μέρη είχαμε πάει!
Βίκυ: Παντού ήταν υπέροχα!
Άννα: Εμένα από την άλλη μου άρεζε πάντα το αποκριάτικο πάρτι που διοργάνωνε το σχολείο!
Μαρούλα: Τι πλάκα που είχαμε με τα κουστούμια που φορούσαμε!
Κυριάκος: Εγώ είχα πρωτοτυπήσει με την στολή «Μάγος - χταπόδι» που είχα δημιουργήσει μόνος μου!
Ελισάβετ: Είχε πολύ πλάκα!!!
Αντιγόνη: Επίσης, θυμάμαι, που είχαμε βγει έξω από το χώρο που γινόταν το πάρτι και ρίχναμε κροτίδες.
Φωτεινή: Και που μας μάλωναν συνέχεια αλλά εμείς πού να καταλάβουμε. Κάναμε πως μπαίναμε μέσα αλλά μετά από λίγο βρισκόμασταν πάλι έξω και ρίχναμε την επόμενη!
Γιώργος: Τι να πεις! Παιδιά ήμασταν, να μην κάναμε κι εμείς καμιά σκανταλιά!
[ Πέφτει το βίντεο από το αποκριάτικο πάρτυ της Β΄Δημοτικού και τη «ΤΖΑΜΑΪΚΑ]
ΤΖΑΜΑΪΚΑ (από τη Β΄ στη Στ΄ Δημοτικού)
Στίχοι: Λ. Παπαδόπουλος - Μουσική: Μ. Λοΐζος
Κάθε πρωί που κίναγα να πάω στη δουλειά
Φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα
Κάθε πρωί σκαρώναμε μαζί με το Μηνά
ταξίδια μακρινά ως τη Τζαμάικα
Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα αγάπη μου παλιά
Κι ύστερα το βραδάκι μεθυσμενάκι στα καπηλειά
σ έπινα κοριτσάκι σαν το κρασάκι γουλιά-γουλιά
Χρόνια στο μεροκάματο, κοπίδι και σφυρί
Έφτιαξα ένα σκαρί για το χατίρι σου
Σκάλισα στην πρυμάτσα του γοργόνα θαλασσιά
κι έγινα μια βραδιά καραβοκύρης σου
Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα αγάπη μου παλιά
Κι ύστερα το βραδάκι μεθυσμενάκι στα καπηλειά
σ έπινα κοριτσάκι σαν το κρασάκι γουλιά-γουλιά
συνεχίζεται. . .
Τρίτη 21 Ιουλίου 2009
ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (5)
(Συνέχεια πέμπτη)
Δημήτρης Σ.: Τώρα, τι θυμήθηκα…Την πρώτη μας μέρα στο σχολείο!!! Κανένας δεν ήξερε κανέναν.
Λευτέρης: Όντως! Εγώ ένιωθα σαν τη μύγα μες το γάλα. Φοβόμουν μην κάνω καμιά βλακεία και με κοροϊδέψουν οι μεγαλύτεροι!!!
Δημήτρης Σ.: Και σιγά τους μεγάλους εδώ που τα λέμε!!!
Κυριάκος: Μόνο 5 χρόνια μας περνούσαν και μας έκαναν τους «έξυπνους».
Αργύρης: Αλήθεια, ποια ήταν για σας η καλύτερη εμπειρία από το δημοτικό;
Μαργαρίτα: Για εμένα ήταν το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου! Όλοι παίζαμε με τα στολίδια και γελούσαμε. Ακόμη μαλώναμε για το ποιος θα στολίσει περισσότερο. Είχαμε πολύ πλάκα. Πάντα το περίμενα και θυμάμαι τα καλύτερα από το στόλισμα του δέντρου, με τις πολλές, πολύχρωμες μπάλες που κρέμονταν στα κλαδιά του και το έκαναν τόσο όμορφο!
Στελίνα: Και που από καμιά φορά σπάζαμε μερικές από αυτές, την ώρα που το στολίζαμε!
Λευτέρης: Ήταν τέλεια!
Κωστής: Συμφωνώ, μαζί σας… ήταν, ήταν τέλεια!
[ Πέφτει το βίντεο από τη χριστουγεννιάτικη γιορτή της Β΄Δημοτικού]
ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ
Στίχοι: Μ. Κριεζή-Μουσική: Δ. Μαραγκόπουλου
Τραγούδι:Α. Κοντογεωργίου-Σ.Σακκάς
Δώδεκα μήνες αθλητές στο γήπεδο του χρόνου
Δώδεκα μήνες αθλητές κάνουν αγώνα δρόμου
κάνουν αγώνα δρόμου
Ο Γενάρης με μποτίνια κι ο Φλεβάρης με παλτό
Και ο Μάρτης με σορτσάκι ριγωτό
Ο Απρίλης με κασκέτο και με άσπρες ελβιέλες
Και ο Μάιος και ο Ιούνιος μ’ άσπρες ξώπλατες φανέλες
Δώδεκα μήνες στη γραμμή τινάζουνε τα πόδια
Κι όλοι πηδάνε με ορμή του δρόμου τα εμπόδια
του δρόμου τα εμπόδια
Ο Ιούλιος ο χίπις με μπλου τζιν και χαϊμαλιά
Και ο Αύγουστος με ψάθα και γυαλιά
Ο Σεπτέμβρης κι ο Οκτώβρης με αδιάβροχα σακάκια
Κι ο Νοέμβρης κι ο Δεκέμβρης με πουλόβερ και σκουφάκια
Δώδεκα μήνες στη γραμμή τινάζουνε τα πόδια
Κι όλοι πηδάνε με ορμή του δρόμου τα εμπόδια
του δρόμου τα εμπόδια
Δώδεκα μήνες αθλητές στο γήπεδο του χρόνου
Δώδεκα μήνες αθλητές κάνουν αγώνα δρόμου
κάνουν αγώνα δρόμου
κάνουν αγώνα δρόμου
συνεχίζεται. . .
Δημήτρης Σ.: Τώρα, τι θυμήθηκα…Την πρώτη μας μέρα στο σχολείο!!! Κανένας δεν ήξερε κανέναν.
Λευτέρης: Όντως! Εγώ ένιωθα σαν τη μύγα μες το γάλα. Φοβόμουν μην κάνω καμιά βλακεία και με κοροϊδέψουν οι μεγαλύτεροι!!!
Δημήτρης Σ.: Και σιγά τους μεγάλους εδώ που τα λέμε!!!
Κυριάκος: Μόνο 5 χρόνια μας περνούσαν και μας έκαναν τους «έξυπνους».
Αργύρης: Αλήθεια, ποια ήταν για σας η καλύτερη εμπειρία από το δημοτικό;
Μαργαρίτα: Για εμένα ήταν το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου! Όλοι παίζαμε με τα στολίδια και γελούσαμε. Ακόμη μαλώναμε για το ποιος θα στολίσει περισσότερο. Είχαμε πολύ πλάκα. Πάντα το περίμενα και θυμάμαι τα καλύτερα από το στόλισμα του δέντρου, με τις πολλές, πολύχρωμες μπάλες που κρέμονταν στα κλαδιά του και το έκαναν τόσο όμορφο!
Στελίνα: Και που από καμιά φορά σπάζαμε μερικές από αυτές, την ώρα που το στολίζαμε!
Λευτέρης: Ήταν τέλεια!
Κωστής: Συμφωνώ, μαζί σας… ήταν, ήταν τέλεια!
[ Πέφτει το βίντεο από τη χριστουγεννιάτικη γιορτή της Β΄Δημοτικού]
ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ
Στίχοι: Μ. Κριεζή-Μουσική: Δ. Μαραγκόπουλου
Τραγούδι:Α. Κοντογεωργίου-Σ.Σακκάς
Δώδεκα μήνες αθλητές στο γήπεδο του χρόνου
Δώδεκα μήνες αθλητές κάνουν αγώνα δρόμου
κάνουν αγώνα δρόμου
Ο Γενάρης με μποτίνια κι ο Φλεβάρης με παλτό
Και ο Μάρτης με σορτσάκι ριγωτό
Ο Απρίλης με κασκέτο και με άσπρες ελβιέλες
Και ο Μάιος και ο Ιούνιος μ’ άσπρες ξώπλατες φανέλες
Δώδεκα μήνες στη γραμμή τινάζουνε τα πόδια
Κι όλοι πηδάνε με ορμή του δρόμου τα εμπόδια
του δρόμου τα εμπόδια
Ο Ιούλιος ο χίπις με μπλου τζιν και χαϊμαλιά
Και ο Αύγουστος με ψάθα και γυαλιά
Ο Σεπτέμβρης κι ο Οκτώβρης με αδιάβροχα σακάκια
Κι ο Νοέμβρης κι ο Δεκέμβρης με πουλόβερ και σκουφάκια
Δώδεκα μήνες στη γραμμή τινάζουνε τα πόδια
Κι όλοι πηδάνε με ορμή του δρόμου τα εμπόδια
του δρόμου τα εμπόδια
Δώδεκα μήνες αθλητές στο γήπεδο του χρόνου
Δώδεκα μήνες αθλητές κάνουν αγώνα δρόμου
κάνουν αγώνα δρόμου
κάνουν αγώνα δρόμου
συνεχίζεται. . .
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009
ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (4)
(Συνέχεια τέταρτη)
Κέρι: Έ ρε δόξες! ! !
Γιώργος: Α! Εμένα προσωπικά μου άρεσε «Το σφαγείο».
Τάκης: Ναι ρε, το σφαγείο. Πού το θυμήθηκες; Πω, πω … Κι εμένα μου άρεσε. Θυμάμαι είχαμε ρίξει ένα γέλιο μαζί! Ε, Γιώργο;
Κωστής: Εμένα το αγαπημένο μου ήταν εκείνο που έλεγε για μια πλατεία.
Βίκυ: Κι εκεί έπαιζε η Άννα σαξόφωνο!
Δημήτρης Τζ.: Έπαιζε και βιολί ένα κορίτσι μικρότερο μας…
Κυριάκος: Ναι ρε η… η… Ρε πως την έλεγαν;
Φωτεινή: Νίκη!!! Νίκη Μπραβάκη! Τώρα είναι μία από τις καλύτερες μουσικούς της Ελλάδας.
Δανάη: Και το τραγούδι λεγόταν «Η πλατεία ήτανε άδεια».
Αργύρης: Όχι άδεια, γεμάτη!!!
«Η πλατεία ήταν γεμάτη». «Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε.»
Άννα: Για κοιτάξτε εδώ! Πρέπει να υπάρχει ορχήστρα.
(Σηκώνεται και κατευθύνεται προς το μέρος που είναι στημένα τα μηχανήματα ήχου και ένα συνθεσάιζερ. Το ανοίγει και για να δοκιμάσει ότι λειτουργεί, χτυπάει μια νότα στην τύχη. Αμέσως, από κάτω, ανάμεσα από τον κόσμο που παρακολουθεί την παράσταση, ακούγεται μια φωνή που λέει πια νότα είναι αυτή που έπαιξε η Άννα.)
Άννα: (Με έκπληξη) Ναι, ναι, Σολ είναι. (Η όποια άλλη νότα παιχτεί)
Μαρούλα: Μόνο μία ήξερα που μπορούσε να αναγνωρίζει έτσι τις νότες.
Ελισάβετ: Η Νίκη!!! Α! η Νίκη είναι. Κοιτάξτε, δεν άλλαξε καθόλου! (και δείχνει τη Νίκη που έχει βγει μέσα από τον κόσμο και πλησιάζει προς το μέρος τους.)
Νίκη : Γεια σας παιδιά, συνάντηση έχετε;
Φωτεινή: Για έλα εδώ να σου κάνουμε ένα τεστάκι. Έχεις ακόμη αυτό το χάρισμα;
(Στη συνέχεια, η Άννα της παίζει διάφορες νότες μία μία ή και αρμονίες, που η Νίκη τις αναγνωρίζει με την πρώτη. Κατόπιν για να μη νομίσει ο κόσμος ότι είναι «στημένο», καλεί όποιον θέλει από τον κόσμο που παρακολουθεί, να της κάνει το ίδιο τεστ. Αφού ολοκληρωθεί με επιτυχία αυτό το χάπενινγκ, πέφτει το τραγούδι «ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε.»)
ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε
Του Διονύση Σαββόπουλου
Η πλατεία ήταν γεμάτη
με το νόημα που ΄χει κάτι
απ΄ τις φωτιές
στις γωνίες και τους δρόμους
από συντρόφους οικοδόμους
φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου
κι ήσουν φως μου
κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα
στη ζωή μου τη σκυφτή.
Η πλατεία ήτανε άδεια
και τρελός απ΄ τα σημάδια
σα σκυλί
με συνθήματα σχισμένα
σ΄ έναν έρωτα για σένα
έχω χυθεί.
Στ΄ αμφιθέατρο σε ψάχνω στους διαδρόμους
και τους δρόμους
και ζητώ πληροφορίες και υλικό
να φωτίσω τις αιτίες
που μ΄ αφήνουνε μισό.
Η πλατεία είναι γεμάτη
κι απ΄ το πρόσωπό σου κάτι
έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου
στην αγωνία αυτού του τόπου
για ζωή
στα παιδιά και στους εργάτες στους πολίτες
στους οπλίτες
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά
η συγκέντρωση ανάβει
κι όλα είναι συνειδητά
συνεχίζεται. . .
Κέρι: Έ ρε δόξες! ! !
Γιώργος: Α! Εμένα προσωπικά μου άρεσε «Το σφαγείο».
Τάκης: Ναι ρε, το σφαγείο. Πού το θυμήθηκες; Πω, πω … Κι εμένα μου άρεσε. Θυμάμαι είχαμε ρίξει ένα γέλιο μαζί! Ε, Γιώργο;
Κωστής: Εμένα το αγαπημένο μου ήταν εκείνο που έλεγε για μια πλατεία.
Βίκυ: Κι εκεί έπαιζε η Άννα σαξόφωνο!
Δημήτρης Τζ.: Έπαιζε και βιολί ένα κορίτσι μικρότερο μας…
Κυριάκος: Ναι ρε η… η… Ρε πως την έλεγαν;
Φωτεινή: Νίκη!!! Νίκη Μπραβάκη! Τώρα είναι μία από τις καλύτερες μουσικούς της Ελλάδας.
Δανάη: Και το τραγούδι λεγόταν «Η πλατεία ήτανε άδεια».
Αργύρης: Όχι άδεια, γεμάτη!!!
«Η πλατεία ήταν γεμάτη». «Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε.»
Άννα: Για κοιτάξτε εδώ! Πρέπει να υπάρχει ορχήστρα.
(Σηκώνεται και κατευθύνεται προς το μέρος που είναι στημένα τα μηχανήματα ήχου και ένα συνθεσάιζερ. Το ανοίγει και για να δοκιμάσει ότι λειτουργεί, χτυπάει μια νότα στην τύχη. Αμέσως, από κάτω, ανάμεσα από τον κόσμο που παρακολουθεί την παράσταση, ακούγεται μια φωνή που λέει πια νότα είναι αυτή που έπαιξε η Άννα.)
Άννα: (Με έκπληξη) Ναι, ναι, Σολ είναι. (Η όποια άλλη νότα παιχτεί)
Μαρούλα: Μόνο μία ήξερα που μπορούσε να αναγνωρίζει έτσι τις νότες.
Ελισάβετ: Η Νίκη!!! Α! η Νίκη είναι. Κοιτάξτε, δεν άλλαξε καθόλου! (και δείχνει τη Νίκη που έχει βγει μέσα από τον κόσμο και πλησιάζει προς το μέρος τους.)
Νίκη : Γεια σας παιδιά, συνάντηση έχετε;
Φωτεινή: Για έλα εδώ να σου κάνουμε ένα τεστάκι. Έχεις ακόμη αυτό το χάρισμα;
(Στη συνέχεια, η Άννα της παίζει διάφορες νότες μία μία ή και αρμονίες, που η Νίκη τις αναγνωρίζει με την πρώτη. Κατόπιν για να μη νομίσει ο κόσμος ότι είναι «στημένο», καλεί όποιον θέλει από τον κόσμο που παρακολουθεί, να της κάνει το ίδιο τεστ. Αφού ολοκληρωθεί με επιτυχία αυτό το χάπενινγκ, πέφτει το τραγούδι «ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε.»)
ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.Ε.Ε
Του Διονύση Σαββόπουλου
Η πλατεία ήταν γεμάτη
με το νόημα που ΄χει κάτι
απ΄ τις φωτιές
στις γωνίες και τους δρόμους
από συντρόφους οικοδόμους
φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου
κι ήσουν φως μου
κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα
στη ζωή μου τη σκυφτή.
Η πλατεία ήτανε άδεια
και τρελός απ΄ τα σημάδια
σα σκυλί
με συνθήματα σχισμένα
σ΄ έναν έρωτα για σένα
έχω χυθεί.
Στ΄ αμφιθέατρο σε ψάχνω στους διαδρόμους
και τους δρόμους
και ζητώ πληροφορίες και υλικό
να φωτίσω τις αιτίες
που μ΄ αφήνουνε μισό.
Η πλατεία είναι γεμάτη
κι απ΄ το πρόσωπό σου κάτι
έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου
στην αγωνία αυτού του τόπου
για ζωή
στα παιδιά και στους εργάτες στους πολίτες
στους οπλίτες
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά
η συγκέντρωση ανάβει
κι όλα είναι συνειδητά
συνεχίζεται. . .
Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009
ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (3)
(Συνέχεια τρίτη)
Μαργαρίτα: Στην ιστοσελίδα μας είχαμε βάλει και το τραγούδι που γράψαμε για τα εγκαίνια της βιβλιοθήκης.
Άννα: «Το μαγικό κουτί» λεγόταν, έτσι;
Δανάη: Ναι, ναι. Τι ωραίοι που ήταν οι στίχοι του!!!!
Φωτεινή: Και η μουσική του όμως …ΥΠΕΡΟΧΗ!!!
Ελισάβετ: Ήταν το αγαπημένο μου, απ’ όλα όσα λέγαμε τότε.
Στελίνα: Κι εμένα το ίδιο!
[Πέφτει το βίντεο με τη Μαρούλα από την εκδήλωση στη βιβλιοθήκη "Με λόγια και με νότες" και αμέσως μετά το τραγούδι το «Το μαγικό κουτί».]
«Με λόγια και με νότες»
Με λόγια και με νότες ταξιδεύουμε στα βάθη της χρυσής βιβλιοθήκης μέσα από τις εκδηλώσεις της και τα μαγικά κουτιά που ανοίγει. Στις 26.4.2009 ημέρα Κυριακή η τάξη μου κι εγώ συμμετείχαμε στα εγκαίνια της αγαπητής μας βιβλιοθήκης σημαδεύοντάς την με το τραγούδι που γράψαμε γι’ αυτήν.
Αυτό το τραγούδι όταν το ακούω νιώθω τη συγκίνηση να ξεπηδάει από μέσα μου γιατί πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο δίνουμε χαρά σε αυτούς που το ακούν. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα που αναβλύζουν από την ψυχή μου γιατί είναι τόσα πολλά που καλά καλά ούτε εγώ μπορώ να ξεχωρίσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτό το τραγούδι δεν θα το ξεχάσω ποτέ γιατί μου θυμίζει την τάξη μου, όσα πέρασα με τους συμμαθητές μου, τις χαρές και τις λύπες του σχολείου, τις εμπειρίες και τις διαφορές με τους συμμαθητές μου. Κι όλα αυτά τα θυμάμαι ακούγοντας αυτό το τραγούδι.
Όταν μεγαλώσω το μόνο σίγουρο είναι ότι από όλα όσα θα θυμάμαι από το σχολείο την πρώτη θέση θα την έχει αυτή η τόσο σημαντική εμπειρία. Για μένα θα είναι πάντοτε η πιο όμορφη ανάμνηση από τα σχολικά μου χρόνια !!!!!!!!!!!!!
Μαρούλα Κ.
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΥΤΙ
Της βιβλιοθήκης η οδός,
είναι ο δικός μου κολλητός
και τα βιβλία που έχει μέσα,
είναι τα δικά μας μέσα.
Έτσι γνωρίζουμε τον κόσμο
όλες τις γωνιές στη γη
έτσι γνωρίζουμε τον κόσμο
μέσα απ’ της βιβλιοθήκης το κουτί.
Στης βιβλιοθήκης το κουτί
έχει και laptop και CD
Play-station και βιβλία
για όλα τα παιδιά σε κάθε ηλικία.
Αυτό το μαγικό κουτί
μπαίνει μέσα στην ψυχή
στα παιδιά και στους μεγάλους
μέσα σε όνειρα με μάγους.
Εκεί εκεί μπορείς να βρεις
κάθε είδος μουσικής
έχει μέσα και Wii
για κάθε ηλικίας παιδί.
συνεχίζεται. . .
Μαργαρίτα: Στην ιστοσελίδα μας είχαμε βάλει και το τραγούδι που γράψαμε για τα εγκαίνια της βιβλιοθήκης.
Άννα: «Το μαγικό κουτί» λεγόταν, έτσι;
Δανάη: Ναι, ναι. Τι ωραίοι που ήταν οι στίχοι του!!!!
Φωτεινή: Και η μουσική του όμως …ΥΠΕΡΟΧΗ!!!
Ελισάβετ: Ήταν το αγαπημένο μου, απ’ όλα όσα λέγαμε τότε.
Στελίνα: Κι εμένα το ίδιο!
[Πέφτει το βίντεο με τη Μαρούλα από την εκδήλωση στη βιβλιοθήκη "Με λόγια και με νότες" και αμέσως μετά το τραγούδι το «Το μαγικό κουτί».]
«Με λόγια και με νότες»
Με λόγια και με νότες ταξιδεύουμε στα βάθη της χρυσής βιβλιοθήκης μέσα από τις εκδηλώσεις της και τα μαγικά κουτιά που ανοίγει. Στις 26.4.2009 ημέρα Κυριακή η τάξη μου κι εγώ συμμετείχαμε στα εγκαίνια της αγαπητής μας βιβλιοθήκης σημαδεύοντάς την με το τραγούδι που γράψαμε γι’ αυτήν.
Αυτό το τραγούδι όταν το ακούω νιώθω τη συγκίνηση να ξεπηδάει από μέσα μου γιατί πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο δίνουμε χαρά σε αυτούς που το ακούν. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα που αναβλύζουν από την ψυχή μου γιατί είναι τόσα πολλά που καλά καλά ούτε εγώ μπορώ να ξεχωρίσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτό το τραγούδι δεν θα το ξεχάσω ποτέ γιατί μου θυμίζει την τάξη μου, όσα πέρασα με τους συμμαθητές μου, τις χαρές και τις λύπες του σχολείου, τις εμπειρίες και τις διαφορές με τους συμμαθητές μου. Κι όλα αυτά τα θυμάμαι ακούγοντας αυτό το τραγούδι.
Όταν μεγαλώσω το μόνο σίγουρο είναι ότι από όλα όσα θα θυμάμαι από το σχολείο την πρώτη θέση θα την έχει αυτή η τόσο σημαντική εμπειρία. Για μένα θα είναι πάντοτε η πιο όμορφη ανάμνηση από τα σχολικά μου χρόνια !!!!!!!!!!!!!
Μαρούλα Κ.
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΥΤΙ
Της βιβλιοθήκης η οδός,
είναι ο δικός μου κολλητός
και τα βιβλία που έχει μέσα,
είναι τα δικά μας μέσα.
Έτσι γνωρίζουμε τον κόσμο
όλες τις γωνιές στη γη
έτσι γνωρίζουμε τον κόσμο
μέσα απ’ της βιβλιοθήκης το κουτί.
Στης βιβλιοθήκης το κουτί
έχει και laptop και CD
Play-station και βιβλία
για όλα τα παιδιά σε κάθε ηλικία.
Αυτό το μαγικό κουτί
μπαίνει μέσα στην ψυχή
στα παιδιά και στους μεγάλους
μέσα σε όνειρα με μάγους.
Εκεί εκεί μπορείς να βρεις
κάθε είδος μουσικής
έχει μέσα και Wii
για κάθε ηλικίας παιδί.
συνεχίζεται. . .
Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009
ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ(2)
(Συνέχεια δεύτερη)
Λευτέρης: Είμαστε ακριβώς όσοι και στην Α΄ τάξη του δημοτικού έτσι;
Μαρία: Όχι, όχι. Θυμάστε που είχαμε και ένα άλλο κορίτσι στην 1η;
Δημήτρης Τζ.: Την Μαριλένα, εννοείς;
Μαρία: Α, ναι!
Έφη: Ήμασταν πολύ φίλες εκείνα τα χρόνια. Από την πρώτη μέρα θυμάμαι κάναμε παρέα.
Γιώργος: Έφυγε όμως αυτή μετά.
Άννα: Ναι, έφυγε.
Στελίνα: Μόνο την 1η δημοτικού είχε κάνει στο σχολείο μας.
Αντιγόνη: Την Μαγδαληνή την θυμάστε; Ήμασταν κολλητές, εγώ, αυτή κι η Μαρούλα.
Κωστής: Ναι ρε, η Μαγδαληνή! Τι να κάνει άραγε;
Στελίνα: Μιλήσαμε τις προάλες. Ζει!
[Ακούγονται χαχανητά…]
Ελισάβετ: Κι εγώ μίλησα μαζί της. Της είχα πει να έρθει κι όλας αλλά μου είπε πως δεν θα μπορούσε να ταξιδέψει από τη Γερμανία ως εδώ με αεροπλάνο γιατί … είναι έγκυος στο 3ο παιδί!!! Το ξέρατε;
[Ακούγεται ένα χαρακτηριστικό «ΑΑΑ» και ακολουθούν ψίθυροι.]
Αντιγόνη: Θυμάστε τότε στην βιβλιοθήκη που τραγουδήσαμε στον πρόεδρο της δημοκρατίας;
Άννα: Τον Κάρολο Παπούλια!
Αντιγόνη: Μας είχε δείξει και η τηλεόραση!
Τάκης: Άντε Αντιγόνη, από μικρή στη… «δημοσιότητα».
[Ακούγονται χαχανητά…]
Άννα: Εγώ είχα πολύ άγχος τότε.
Φωτεινή: Άννα παίζεις ακόμα σαξόφωνο;
Άννα: Ναι φυσικά.
Κέρι: Μπράβο η Άννα. Τόσα χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτη…
Έφη: Έπαιζες και σε τραγούδια που λέγαμε με την τάξη, έτσι δεν είναι;
Δημήτρης Σ.: Ναι, ναι! Έπαιζε!
Δημήτρης Τζ.: Ρε πως το έλεγαν εκείνο το τραγούδι που ξεκινούσε με σαξόφωνο και παλαμάκια;
Τάκης: Το σκαθάρι, έτσι;
Έφη: Ε, όχι και σκαθάρι…
Κυριάκος: Έντομο ήταν!
Γιώργος: Αν δεν την πεις την κοτσάνα σου εσύ θα σκάσεις!
[Ακούγεται: «Χα χα χα!» από όλους.]
Μαρία: Μέρμηγκας λεγόταν!
Δανάη: Πως πήγαινε…
[Πέφτει το τραγούδι «ο μέρμηγκας».]
Ο Μέρμηγκας
Στίχοι-μουσική:Μάνου Λοΐζου
Ένας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ' το χέρι
είμαι λέει ο πιο σοφός σ' ολόκληρο τ' ασκέρι
Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
Εν' δυο...προσκυνάμε
Εν' δυο...πολεμάμε
Εν' δυο...δεν πεινάμε
Τα βολεύεις μια χαρά σπουδαίο μου μερμήγκι
Όμως πρόσεξε καλά τ' ωραίο σου λαρύγγι
Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
Χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
Εν' δυο....προσκυνάμε
Εν' δυο...πολεμάμε
Εν' δυο...μα πεινάμε
Πριν προφτάσω να του πω το σύστημα ν' αλλάξει
πλάκωσ' όλο το χωριό το μέρμηγκα να χάψει
Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
Χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
Εν' δυο...προσκυνάμε
Εν' δυο...μα πεινάμε
Εν' δυο..θα σε φά α α με
[Τελειώνοντας το τραγούδι χειροκροτάνε όλοι χαρούμενοι.]
Αργύρης: Είχαμε κάνει και μια ιστοσελίδα, θυμάστε;
Μαρούλα: Ναι, ναι. Είχαμε βάλει και τα τραγούδια που τραγουδούσαμε τότε.
Μαργαρίτα: Όπως «Η πιο όμορφη θάλασσα».
Τάκης: Για κοιτάξτε τι έχω να σας δείξω!
[Πέφτει το τραγούδι «Η πιο όμορφη θάλασσα» όπως ήταν στην ιστοσελίδα.]
Η πιο όμορφη θάλασσα
Ναζίμ Χικμέτ - Μουσική:Θ. Μικρούτσικος
Θα γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
Είμαστε μες στο δικό μας κόσμο
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα
δε στο 'χω πει ακόμα
συνεχίζεται. . .
Λευτέρης: Είμαστε ακριβώς όσοι και στην Α΄ τάξη του δημοτικού έτσι;
Μαρία: Όχι, όχι. Θυμάστε που είχαμε και ένα άλλο κορίτσι στην 1η;
Δημήτρης Τζ.: Την Μαριλένα, εννοείς;
Μαρία: Α, ναι!
Έφη: Ήμασταν πολύ φίλες εκείνα τα χρόνια. Από την πρώτη μέρα θυμάμαι κάναμε παρέα.
Γιώργος: Έφυγε όμως αυτή μετά.
Άννα: Ναι, έφυγε.
Στελίνα: Μόνο την 1η δημοτικού είχε κάνει στο σχολείο μας.
Αντιγόνη: Την Μαγδαληνή την θυμάστε; Ήμασταν κολλητές, εγώ, αυτή κι η Μαρούλα.
Κωστής: Ναι ρε, η Μαγδαληνή! Τι να κάνει άραγε;
Στελίνα: Μιλήσαμε τις προάλες. Ζει!
[Ακούγονται χαχανητά…]
Ελισάβετ: Κι εγώ μίλησα μαζί της. Της είχα πει να έρθει κι όλας αλλά μου είπε πως δεν θα μπορούσε να ταξιδέψει από τη Γερμανία ως εδώ με αεροπλάνο γιατί … είναι έγκυος στο 3ο παιδί!!! Το ξέρατε;
[Ακούγεται ένα χαρακτηριστικό «ΑΑΑ» και ακολουθούν ψίθυροι.]
Αντιγόνη: Θυμάστε τότε στην βιβλιοθήκη που τραγουδήσαμε στον πρόεδρο της δημοκρατίας;
Άννα: Τον Κάρολο Παπούλια!
Αντιγόνη: Μας είχε δείξει και η τηλεόραση!
Τάκης: Άντε Αντιγόνη, από μικρή στη… «δημοσιότητα».
[Ακούγονται χαχανητά…]
Άννα: Εγώ είχα πολύ άγχος τότε.
Φωτεινή: Άννα παίζεις ακόμα σαξόφωνο;
Άννα: Ναι φυσικά.
Κέρι: Μπράβο η Άννα. Τόσα χρόνια και συνεχίζει ακάθεκτη…
Έφη: Έπαιζες και σε τραγούδια που λέγαμε με την τάξη, έτσι δεν είναι;
Δημήτρης Σ.: Ναι, ναι! Έπαιζε!
Δημήτρης Τζ.: Ρε πως το έλεγαν εκείνο το τραγούδι που ξεκινούσε με σαξόφωνο και παλαμάκια;
Τάκης: Το σκαθάρι, έτσι;
Έφη: Ε, όχι και σκαθάρι…
Κυριάκος: Έντομο ήταν!
Γιώργος: Αν δεν την πεις την κοτσάνα σου εσύ θα σκάσεις!
[Ακούγεται: «Χα χα χα!» από όλους.]
Μαρία: Μέρμηγκας λεγόταν!
Δανάη: Πως πήγαινε…
[Πέφτει το τραγούδι «ο μέρμηγκας».]
Ο Μέρμηγκας
Στίχοι-μουσική:Μάνου Λοΐζου
Ένας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ' το χέρι
είμαι λέει ο πιο σοφός σ' ολόκληρο τ' ασκέρι
Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
Εν' δυο...προσκυνάμε
Εν' δυο...πολεμάμε
Εν' δυο...δεν πεινάμε
Τα βολεύεις μια χαρά σπουδαίο μου μερμήγκι
Όμως πρόσεξε καλά τ' ωραίο σου λαρύγγι
Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
Χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
Εν' δυο....προσκυνάμε
Εν' δυο...πολεμάμε
Εν' δυο...μα πεινάμε
Πριν προφτάσω να του πω το σύστημα ν' αλλάξει
πλάκωσ' όλο το χωριό το μέρμηγκα να χάψει
Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
Χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
Εν' δυο...προσκυνάμε
Εν' δυο...μα πεινάμε
Εν' δυο..θα σε φά α α με
[Τελειώνοντας το τραγούδι χειροκροτάνε όλοι χαρούμενοι.]
Αργύρης: Είχαμε κάνει και μια ιστοσελίδα, θυμάστε;
Μαρούλα: Ναι, ναι. Είχαμε βάλει και τα τραγούδια που τραγουδούσαμε τότε.
Μαργαρίτα: Όπως «Η πιο όμορφη θάλασσα».
Τάκης: Για κοιτάξτε τι έχω να σας δείξω!
[Πέφτει το τραγούδι «Η πιο όμορφη θάλασσα» όπως ήταν στην ιστοσελίδα.]
Η πιο όμορφη θάλασσα
Ναζίμ Χικμέτ - Μουσική:Θ. Μικρούτσικος
Θα γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
Είμαστε μες στο δικό μας κόσμο
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα
δε στο 'χω πει ακόμα
συνεχίζεται. . .
Τρίτη 7 Ιουλίου 2009
ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ (1)
(Θεατρικό για την αποχαιρετιστήρια γιορτή της Στ΄. Το σενάριο είναι των μαθητών της Στ2 Ελισάβετ Π., Λευτέρη Σ., Αντιγόνης Κ. και Μαργαρίτας Γ. :
Μετά από τριάντα χρόνια οι παλιοί συμμαθητές συναντιούνται και αναπολούν τα περασμένα)
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
Ο Τάκης κάθεται σε μια καρέκλα και μπροστά του έχει ένα τραπέζι που πάνω έχει ένα κινητό. Επίσης υπάρχει ακόμα μια καρέκλα στα αριστερά. Δείχνει θυμωμένος…… Αρπάζει το κινητό πατάει τα πλήκτρα και…
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ναι;
ΤΑΚΗΣ: Άντε ρε Γιώργο, πού είσαι; Έχεις αργήσει.
(Ήχος από κινητό)
ΓΙΩΡΓΟΣ: Στο δρόμο είμαι, απλώς είχα ένα μήτινγκ.
ΤΑΚΗΣ: Οκ, άντε σε περιμένω.
(Αφήνει το κινητό και αρχίζει να δείχνει κάπως σκεπτικός.
Εκείνη τη στιγμή από τη δεξιά πλευρά της σκηνής πετάγεται ο Γιώργος με μια μαύρη βαλίτσα στο αριστερό χέρι και στο δεξί ένα περιοδικό.)
ΓΙΩΡΓΟΣ: Γεια Τάκη … τι με ήθελες;
(Κάθεται στη δεύτερη καρέκλα.)
ΤΑΚΗΣ: Ξέρεις τι μέρα είναι αύριο;
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ναι, αύριο, το αθλητικό περιοδικό «Ο θρύλος», που είμαι διευθυντής, συμπληρώνει τα 15 χρόνια του.
(Δείχνει το περιοδικό που κρατάει στο χέρι του.)
ΤΑΚΗΣ: Εκτός από αυτό…
(Ο Γιώργος αρχίζει να το σκέφτεται)
ΤΑΚΗΣ: Σαν αύριο, αρχίζαμε σχολείο παλιά.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ε και;
ΤΑΚΗΣ: Δε νοστάλγησες εκείνα τα χρόνια καθόλου;
ΓΙΩΡΓΟΣ: Δεν το έχω σκεφτεί! !
ΤΑΚΗΣ: Εγώ πολύ. . . το νοστάλγησα. Γι’ αυτό βρήκα στον τηλεφωνικό κατάλογο όλα τα τηλέφωνα των συμμαθητών μας και τους κάλεσα για ένα πάρτυ το Σάββατο. . . Θα έρθεις;
ΓΙΩΡΓΟΣ: θα έρθω αλλά θα μου κάνεις και μία χάρη!
ΤΑΚΗΣ: Τι;
ΓΙΩΡΓΟΣ: Να σου πάρω συνέντευξη για το περιοδικό μου, μιας και ήσουν ένας από τους καλύτερους παίχτες της ομάδας μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ., και τώρα είσαι ο προπονητής που τον οδήγησε στην κατάκτηση του κυπέλου πρωταθλητριών Ευρώπης.
ΤΑΚΗΣ: Οκ! Στο πάρτυ θα έχω επίσης ένα άλμπουμ και μία μηχανή προβολής με φωτογραφίες από την τάξη μας. . .
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
(Στη σκηνή βρίσκονται όλα τα παιδιά καθισμένα στο τραπέζι ενός εστιατορίου και συζητούν.)
Μαρούλα: Ήρθανε όλοι;
Δανάη: Όχι, λείπει ο Δημήτρης Τζιαμπάσης και η Βίκυ.
Αργύρης: Α, να! Ήρθε ο Δημήτρης!
Στελίνα: Να κι η Βίκυ…
Φωτεινή: Βίιιικυ. Ούουουουου!!! Εδώωωωω είμαστε!!!!
Βίκυ: Γεια σας παιδιά!
Αντιγόνη: Είμαστε όλοι τώρα ε;
Λευτέρης: Ναι όλοι! Μαρία δώσε λίγο τη σαλάτα.
Μαρία: Ορίστε!
Κέρι: Πω, πω. 30 ολόκληρα χρόνια από την αποφοίτηση μας από το δημοτικό !!!
Μαρία: Τρομερό, έ;
Αργύρης: Ναι! Τόσα χρόνια και δεν έχουμε χαθεί.
[Πέφτει το τραγούδι « ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ ».]
ΠΡΙΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
(Βέροια-Αθήνα-Βέροια)
Στίχοι-μουσική: Κώστας Ν. Γεωργίου
Πριν τριάντα χρόνια ήμασταν παιδιά
το φεγγάρι και τον ήλιο παίρναμ' αγκαλιά
ήμασταν παιδιά.
Κάθισα στον ήλιο για να ζεσταθώ
με μια ηλιαχτίδα πέταξα στον ουρανό
για να ζεσταθώ.
Το φεγγάρι πρόβαλε στον ορίζοντα
σάλπιγγες ηχήσαν, χίλια μύρια κύματα
στον ορίζοντα.
Πριν τριάντα χρόνια μπήκα στα βαθιά
μόνος μου να αρμενίζω, μ’ ανοιχτά πανιά
μπήκα στα βαθιά
Σε υπόγεια, μ’ εμπόρους, με ληστές
πάλεψα και με σκυλιά, με μαύρους πειρατές
μ’ εμπόρους, με ληστές.
Εκεί στη Βαβυλώνα, μου γνέφει από μακριά
μάτια από σμαράγδια έχει, ανήσυχη καρδιά
μάννα μου γλυκιά.
Ήρθα εδώ και πάλι να ζήσω στα παλιά
στα λημέρια μας, στα στέκια, στη βόλτα στην Εληά
να ζήσω στα παλιά.
Σάλπιγγες ηχήσαν, μύρια κύματα
σκόρπισε στους πέντε ανέμους, πέταξε μακριά
μύρια κύματα.
Άλογα καλπάζουν, τραίνα προσπερνούν
Οι ρίζες μου βαθιές εδώ πια τώρα με κρατούν
τραίνα προσπερνούν.
συνεχίζεται. . .
Μετά από τριάντα χρόνια οι παλιοί συμμαθητές συναντιούνται και αναπολούν τα περασμένα)
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
Ο Τάκης κάθεται σε μια καρέκλα και μπροστά του έχει ένα τραπέζι που πάνω έχει ένα κινητό. Επίσης υπάρχει ακόμα μια καρέκλα στα αριστερά. Δείχνει θυμωμένος…… Αρπάζει το κινητό πατάει τα πλήκτρα και…
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ναι;
ΤΑΚΗΣ: Άντε ρε Γιώργο, πού είσαι; Έχεις αργήσει.
(Ήχος από κινητό)
ΓΙΩΡΓΟΣ: Στο δρόμο είμαι, απλώς είχα ένα μήτινγκ.
ΤΑΚΗΣ: Οκ, άντε σε περιμένω.
(Αφήνει το κινητό και αρχίζει να δείχνει κάπως σκεπτικός.
Εκείνη τη στιγμή από τη δεξιά πλευρά της σκηνής πετάγεται ο Γιώργος με μια μαύρη βαλίτσα στο αριστερό χέρι και στο δεξί ένα περιοδικό.)
ΓΙΩΡΓΟΣ: Γεια Τάκη … τι με ήθελες;
(Κάθεται στη δεύτερη καρέκλα.)
ΤΑΚΗΣ: Ξέρεις τι μέρα είναι αύριο;
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ναι, αύριο, το αθλητικό περιοδικό «Ο θρύλος», που είμαι διευθυντής, συμπληρώνει τα 15 χρόνια του.
(Δείχνει το περιοδικό που κρατάει στο χέρι του.)
ΤΑΚΗΣ: Εκτός από αυτό…
(Ο Γιώργος αρχίζει να το σκέφτεται)
ΤΑΚΗΣ: Σαν αύριο, αρχίζαμε σχολείο παλιά.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Ε και;
ΤΑΚΗΣ: Δε νοστάλγησες εκείνα τα χρόνια καθόλου;
ΓΙΩΡΓΟΣ: Δεν το έχω σκεφτεί! !
ΤΑΚΗΣ: Εγώ πολύ. . . το νοστάλγησα. Γι’ αυτό βρήκα στον τηλεφωνικό κατάλογο όλα τα τηλέφωνα των συμμαθητών μας και τους κάλεσα για ένα πάρτυ το Σάββατο. . . Θα έρθεις;
ΓΙΩΡΓΟΣ: θα έρθω αλλά θα μου κάνεις και μία χάρη!
ΤΑΚΗΣ: Τι;
ΓΙΩΡΓΟΣ: Να σου πάρω συνέντευξη για το περιοδικό μου, μιας και ήσουν ένας από τους καλύτερους παίχτες της ομάδας μπάσκετ του Π.Α.Ο.Κ., και τώρα είσαι ο προπονητής που τον οδήγησε στην κατάκτηση του κυπέλου πρωταθλητριών Ευρώπης.
ΤΑΚΗΣ: Οκ! Στο πάρτυ θα έχω επίσης ένα άλμπουμ και μία μηχανή προβολής με φωτογραφίες από την τάξη μας. . .
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
(Στη σκηνή βρίσκονται όλα τα παιδιά καθισμένα στο τραπέζι ενός εστιατορίου και συζητούν.)
Μαρούλα: Ήρθανε όλοι;
Δανάη: Όχι, λείπει ο Δημήτρης Τζιαμπάσης και η Βίκυ.
Αργύρης: Α, να! Ήρθε ο Δημήτρης!
Στελίνα: Να κι η Βίκυ…
Φωτεινή: Βίιιικυ. Ούουουουου!!! Εδώωωωω είμαστε!!!!
Βίκυ: Γεια σας παιδιά!
Αντιγόνη: Είμαστε όλοι τώρα ε;
Λευτέρης: Ναι όλοι! Μαρία δώσε λίγο τη σαλάτα.
Μαρία: Ορίστε!
Κέρι: Πω, πω. 30 ολόκληρα χρόνια από την αποφοίτηση μας από το δημοτικό !!!
Μαρία: Τρομερό, έ;
Αργύρης: Ναι! Τόσα χρόνια και δεν έχουμε χαθεί.
[Πέφτει το τραγούδι « ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ ».]
ΠΡΙΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
(Βέροια-Αθήνα-Βέροια)
Στίχοι-μουσική: Κώστας Ν. Γεωργίου
Πριν τριάντα χρόνια ήμασταν παιδιά
το φεγγάρι και τον ήλιο παίρναμ' αγκαλιά
ήμασταν παιδιά.
Κάθισα στον ήλιο για να ζεσταθώ
με μια ηλιαχτίδα πέταξα στον ουρανό
για να ζεσταθώ.
Το φεγγάρι πρόβαλε στον ορίζοντα
σάλπιγγες ηχήσαν, χίλια μύρια κύματα
στον ορίζοντα.
Πριν τριάντα χρόνια μπήκα στα βαθιά
μόνος μου να αρμενίζω, μ’ ανοιχτά πανιά
μπήκα στα βαθιά
Σε υπόγεια, μ’ εμπόρους, με ληστές
πάλεψα και με σκυλιά, με μαύρους πειρατές
μ’ εμπόρους, με ληστές.
Εκεί στη Βαβυλώνα, μου γνέφει από μακριά
μάτια από σμαράγδια έχει, ανήσυχη καρδιά
μάννα μου γλυκιά.
Ήρθα εδώ και πάλι να ζήσω στα παλιά
στα λημέρια μας, στα στέκια, στη βόλτα στην Εληά
να ζήσω στα παλιά.
Σάλπιγγες ηχήσαν, μύρια κύματα
σκόρπισε στους πέντε ανέμους, πέταξε μακριά
μύρια κύματα.
Άλογα καλπάζουν, τραίνα προσπερνούν
Οι ρίζες μου βαθιές εδώ πια τώρα με κρατούν
τραίνα προσπερνούν.
συνεχίζεται. . .
Ομιλία Κεν Ρόμπινσον: δημιουργικότητα-εκπαίδευση
Πριν από λίγες ημέρες επισκέφτηκα το ιστολόγιο της εκπομπής "Καλημέρα", της Αναστασίας Γρηγοριάδου. Είδα εκεί ένα βίντεο με την ομιλία του Κεν Ρόμπινσον στο TED, που εκθέτει με πολύ γλαφυρό τρόπο τις απόψεις του για την εκπαίδευση και τη δημιουργικότητα Μπαίνω στον πειρασμό να το μεταφέρω και στο δικό μας ιστολόγιο γιατί πραγματικά όλα αυτά με αγγίζουν και νομίζω πως είναι ουσιαστικά και ενδιαφέροντα για όποιον τα παρακολουθήσει.
Επειδή η Αναστασία Γρηγοριάδου κάνει μια κατατοπιστική εισαγωγή για το βίντεο αυτό, την παραθέτω αυτούσια. Στο βίντεο, από το vieu subtitles, μπορείτε να βάλετε ελληνικούς υπότιτλους ή ακόμη, εάν θέλετε, μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της όπου θα βρείτε όλη την ομιλία μεταφρασμένη στα ελληνικά. Η διεύθυνσή είναι: http://kalimera958fm.blogspot.com/2009/06/blog-post_21.html#links
"Το βίντεο αυτης της ομιλίας το είδα χάρη σε μια αναρτηση του blog "το ημερολόγιο ενός δασκάλου" Όπως σας ελεγα και στην εκπομπή, στο ραδιόφωνο, δεν γνωρίζω προσωπικά τον δασκαλο που το εχει, μεσα απο το ιστολόγιό του, το οποίο μου αρεσει πολύ, και παρεμπιπτόντως γνώρισα από το blog του Νίκιπλου, ξερω όσα ξερω. Το παρακολουθώ, υπαρχει θα δείτε, δεξια, στις συνδεσεις, στα λινκ του "συνblogάρουν".
Έτσι λοιπόν ανακάλυψα αυτό το βίντεο. Είναι μια ομιλία στο TED (όπου TED conference, βλέπε τρεις λεξεις: Technology, Entertainment, Design. Πρωτη χρονια πραγματοποίησης του συνεδρίου ήταν το 1984. Από τότε, κάθε χρόνο, άνθρωποι από τους χώρους της τεχνολογίας, της ψυχαγωγίας, της επιστήμης, της τεχνης (θα ανακαλύψετε κι άλλες κατηγορίες παρακολουθώντας τις ομιλίες στο TED) εκθετουν τις απόψεις τους σε ολιγόλεπτες ομιλίες τους)
Για τον Ken Robinson, μπορείτε να διαβάσετε εδώ http://www.sirkenrobinson.com/
Tο θέμα της ομιλίας του, η ανθρωπινη δημιουργικότητα, εστιάζοντας στα παιδιά και την εκπαίδευση.
Τι είναι δημιουργικότητα; Πώς μπορούμε να την ορίσουμε; Τι ξερουμε για αυτήν;
Δημιουργικότητα και εκπαίδευση.
Για τι και πώς εκπαιδευουμε τα παιδιά μας;
Τι ξερουμε, τι μπορούμε να ξερουμε για το μελλον όπου θα ζήσουν τα παιδια μας;
Δημιουργικότητα και πρωτοτυπία.
Η ανθρωπινη φαντασία.
Ο φόβος του λάθους. Το ρίσκο. Η πρωτοτυπία.
Ιεραρχία θεμάτων στο παγκόσμιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Τρία πραγματα που ξερουμε για την ευφυΐα. "
.
Επειδή η Αναστασία Γρηγοριάδου κάνει μια κατατοπιστική εισαγωγή για το βίντεο αυτό, την παραθέτω αυτούσια. Στο βίντεο, από το vieu subtitles, μπορείτε να βάλετε ελληνικούς υπότιτλους ή ακόμη, εάν θέλετε, μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της όπου θα βρείτε όλη την ομιλία μεταφρασμένη στα ελληνικά. Η διεύθυνσή είναι: http://kalimera958fm.blogspot.com/2009/06/blog-post_21.html#links
"Το βίντεο αυτης της ομιλίας το είδα χάρη σε μια αναρτηση του blog "το ημερολόγιο ενός δασκάλου" Όπως σας ελεγα και στην εκπομπή, στο ραδιόφωνο, δεν γνωρίζω προσωπικά τον δασκαλο που το εχει, μεσα απο το ιστολόγιό του, το οποίο μου αρεσει πολύ, και παρεμπιπτόντως γνώρισα από το blog του Νίκιπλου, ξερω όσα ξερω. Το παρακολουθώ, υπαρχει θα δείτε, δεξια, στις συνδεσεις, στα λινκ του "συνblogάρουν".
Έτσι λοιπόν ανακάλυψα αυτό το βίντεο. Είναι μια ομιλία στο TED (όπου TED conference, βλέπε τρεις λεξεις: Technology, Entertainment, Design. Πρωτη χρονια πραγματοποίησης του συνεδρίου ήταν το 1984. Από τότε, κάθε χρόνο, άνθρωποι από τους χώρους της τεχνολογίας, της ψυχαγωγίας, της επιστήμης, της τεχνης (θα ανακαλύψετε κι άλλες κατηγορίες παρακολουθώντας τις ομιλίες στο TED) εκθετουν τις απόψεις τους σε ολιγόλεπτες ομιλίες τους)
Για τον Ken Robinson, μπορείτε να διαβάσετε εδώ http://www.sirkenrobinson.com/
Tο θέμα της ομιλίας του, η ανθρωπινη δημιουργικότητα, εστιάζοντας στα παιδιά και την εκπαίδευση.
Τι είναι δημιουργικότητα; Πώς μπορούμε να την ορίσουμε; Τι ξερουμε για αυτήν;
Δημιουργικότητα και εκπαίδευση.
Για τι και πώς εκπαιδευουμε τα παιδιά μας;
Τι ξερουμε, τι μπορούμε να ξερουμε για το μελλον όπου θα ζήσουν τα παιδια μας;
Δημιουργικότητα και πρωτοτυπία.
Η ανθρωπινη φαντασία.
Ο φόβος του λάθους. Το ρίσκο. Η πρωτοτυπία.
Ιεραρχία θεμάτων στο παγκόσμιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Τρία πραγματα που ξερουμε για την ευφυΐα. "
.
Κυριακή 5 Ιουλίου 2009
ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ
Η έρευνα έγινε από τους μαθητές της ΣΤ2 που ανά ομάδες ανέλαβαν από μία τάξη. Καταρτίστηκε ερωτηματολόγιο, το οποίο συμπλήρωσαν οι μαθητές του σχολείου. Κατόπιν οι απαντήσεις ομαδοποιήθηκαν κατά τμήμα, κατά τάξη και τέλος συνολικά για όλο το σχολείο.
Τα αποτελέσματα της έρευνας υπάρχουν τόσο αναλυτικά όπως προαναφέρθηκαν, όσο και συνολικά. Αυτά που δημοσιεύουμε είναι τα συνολικά, για να μην κουράσουμε με όλες τις λεπτομέρειες. Δίνουμε τα στοιχεία με μορφή γραφήματος, αλλά και αριθμητικά. Τέλος να αναφέρουμε ότι τα στοιχεία αυτά είναι από τις τάξεις Α', Β', Γ, Ε', και ένα μέρος της ΣΤ'.
Η έρευνά μας έδειξε, ότι τα περισσότερα ατυχήματα στο σχολείο μας, σε ποσοστό που αγγίζει το 63%, συμβαίνουν στη μεγάλη αυλή. Ως αιτίες των ατυχημάτων προβάλλονται από τα παιδιά, ότι σπρώχτηκαν από κάποιο άλλο παιδί (33,33%) ή ότι σκόνταψαν 29,82%. Οι συνέπειες από τα ατυχήματα είναι κάποια ανοιχτή πληγή (35,09%) και ένα απλό γδάρσιμο ή γρατσούνισμα (31,58%). Ευτυχώς τα πιο σοβαρά περιστατικά ήταν ελάχιστα και όχι πάρα πολύ σοβαρά.
Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ;
Το σχολικό έτος τελείωσε. Για τα παιδιά της τάξης μας το δημοτικό σχολείο είναι πια παρελθόν. Όμως θα ήταν κρίμα να μην ανέβουν στο ιστολόγιο κάποιες εργασίες που τις θεωρώ σημαντικές, όπως π. χ. μια έρευνα για τα ατυχήματα στο σχολείο μας, που έγινε με όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστο τρόπο μπορέσαμε ή κάποια μέρη από την αποχαιρετιστήρια γιορτή μας: το κείμενο από το θεατρικό που έγραψαν τα ίδια τα παιδιά και τα τραγούδια που ηχογραφήσαμε και τα παρουσιάσαμε μαζί με βίντεο και φωτογραφίες. Κάτι σαν βιντεοκλίπ θα έλεγα. Ολοκληρωμένο το υλικό της παράστασης θα το πάρουν όλα τα παιδιά σε DVD, αλλά μέχρι τότε θα μπορέσουν ένα μέρος του να το χαρούν από το ιστολόγιό τους.
Θα υπάρξει λοιπόν και συνέχεια!
Κ.Ν.Γ.
Θα υπάρξει λοιπόν και συνέχεια!
Κ.Ν.Γ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
